birgün peygamber efendimiz <s.a.v.<evinde istirahat ederken bir bedevi kapısını çalar ,kalkıp kapıyı açınca ,bedevinin ağladını görür ,sorar neyin var diye ,adam hıçkırarak allah beni affetmez çünkü ben çok günah işledim der , efendimiz tebessüm ederek,senin günahın allahın rahmetinden büyükmüdürki bukadar ümitsizsin,der ve adamın içini rahatlatır ,adam gider ama efendimiz düşünmeye başlar,ve şöyle der, allahım rahmetin nekadar büyük.ve bir anda cebrail aleyhisselam gelir ,selamlaşırlar ve cebrail <a.s.<kapa gözlerini ya rasül der ,efendimiz gözlerini kapatır ,acınca ise şaşırır ,çünkü kocaman bir deniz, ortasında küçük bir ada,adanın ortasında bir ağaç ,ağacın dalında kuş ,kuşun pençesinde ise toprak .sorar cebrail <a.s.<bunları gördünmü ya rasul ,gördüm der efendimiz,,,,,su allahın rahmeti,,, ada kulları,,,,ağaç sen ,,,, ağacın dalındaki kuş ümmetin,,,,,kuşun pençesideki toprak ,,,, ümmetinin günahıdır ,,,,,şimdi söyle o toprak suya düşse su bulanırmı ,bi dalgalanma olurmu ,hayır der efendimiz olmaz,işte allahın rahmeti,ne sen nede ben görebilirim ,çünkü allahın rahmeti sonsuzdur,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,, yaratan mevlam rahmetinden esirgemesin ,,.....AMİN