ALLAH’ım c.c.
Amel defterime şöyle göz attım,
Gelir-gider hesabına bi baktım,
Sanıyordum, orda bayram yapcaktım,
Kar’dan fazla zarar gördüm ALLAH’ım.
Mahkemeye, pek az zaman kalmışken,
Ömür denen mehil,doldu-dolmuşken,
Kendim,“ Hakim”oldum,kendime-baştan,
“Duruşmaya”karar verdim ALLAH’ım.
Namazıma baktım,yarım yamalak,
Orucum bi alem,yarısı helak,
Ya Zekat hanem ki,lazım ağlamak,
Bunalım içine girdim ALLAH’ım.
Daha neler görmedim ki ,sayayım,
“Hac işini” peki,nire koyayım.
Hoyratlığı,müsrifliği n’payım,
Orta yere yığdım,durdum ALLAH’ım.
Bayramlarda ,Namaza mı ? giderdim.
Lakin, sona durmasını yeğlerdim.
Bitiverse diye, hep virt ederdim.
Bitince de,” şükür ”derdim ALLAH’ım.
Ne zamanki, hidayeti bahşettin,
Bu fakire gül hayatı ,nakşettin,
Ve de kesin bir niyeti,keşfettim,
Yüzümü yerlere, sürdüm ALLAH’ım.
Çok kaybım var gerilerde,vakıfım,
Lakin artık,ne tembel’im,ne saf’ım.
Henüz sarılmadan ,o beyaz kefen,
Tek-tek ,tamamlamak,şartım ALLAH’ım.
Geç de kalsam,pek güzelmiş ,nurlu yol,
Bu inançla kolaylaştı,zorlu yol.
Beyazlaşır,olsa bile ,kirli yol,
Tevbelerde, ben de vardım ALLAH’ım.
Sana kesin imanım var,Sen bir’sin,
Ortağın yok,benzerin yok, tek- bir’sin.
Alemlere hükmetmeye kadirsin,
Kalbimi bu şevkle ,sardım ALLAH’ım.
Düşünsene,seni yoktan yarattı,
Hem Halife ilan etti,meth’etti ,
Nasıl yüksek tutmazsın bu nimeti,
Kendime hiddetle ,sordum ALLAH’ım.
Sana olan bu inançtan ayırma,
İslam gömleğini benden sıyırma,
Batıl düşünceyi, n’olur duyurma,
Senden diliyorum ,yardım ALLAHN’ım.
Sen affedicisin ,affı seversin,
Beni de affet ki,garip sevinsin.
Korkum,hüzünüm izninle dinsin,
Çünkü affedilmek,’derd’im ALLAH’ım.
Anlımı secdene, koydumm ALLAH’ım.c.c.
Şevket OKYAY
Amel defterime şöyle göz attım,
Gelir-gider hesabına bi baktım,
Sanıyordum, orda bayram yapcaktım,
Kar’dan fazla zarar gördüm ALLAH’ım.
Mahkemeye, pek az zaman kalmışken,
Ömür denen mehil,doldu-dolmuşken,
Kendim,“ Hakim”oldum,kendime-baştan,
“Duruşmaya”karar verdim ALLAH’ım.
Namazıma baktım,yarım yamalak,
Orucum bi alem,yarısı helak,
Ya Zekat hanem ki,lazım ağlamak,
Bunalım içine girdim ALLAH’ım.
Daha neler görmedim ki ,sayayım,
“Hac işini” peki,nire koyayım.
Hoyratlığı,müsrifliği n’payım,
Orta yere yığdım,durdum ALLAH’ım.
Bayramlarda ,Namaza mı ? giderdim.
Lakin, sona durmasını yeğlerdim.
Bitiverse diye, hep virt ederdim.
Bitince de,” şükür ”derdim ALLAH’ım.
Ne zamanki, hidayeti bahşettin,
Bu fakire gül hayatı ,nakşettin,
Ve de kesin bir niyeti,keşfettim,
Yüzümü yerlere, sürdüm ALLAH’ım.
Çok kaybım var gerilerde,vakıfım,
Lakin artık,ne tembel’im,ne saf’ım.
Henüz sarılmadan ,o beyaz kefen,
Tek-tek ,tamamlamak,şartım ALLAH’ım.
Geç de kalsam,pek güzelmiş ,nurlu yol,
Bu inançla kolaylaştı,zorlu yol.
Beyazlaşır,olsa bile ,kirli yol,
Tevbelerde, ben de vardım ALLAH’ım.
Sana kesin imanım var,Sen bir’sin,
Ortağın yok,benzerin yok, tek- bir’sin.
Alemlere hükmetmeye kadirsin,
Kalbimi bu şevkle ,sardım ALLAH’ım.
Düşünsene,seni yoktan yarattı,
Hem Halife ilan etti,meth’etti ,
Nasıl yüksek tutmazsın bu nimeti,
Kendime hiddetle ,sordum ALLAH’ım.
Sana olan bu inançtan ayırma,
İslam gömleğini benden sıyırma,
Batıl düşünceyi, n’olur duyurma,
Senden diliyorum ,yardım ALLAHN’ım.
Sen affedicisin ,affı seversin,
Beni de affet ki,garip sevinsin.
Korkum,hüzünüm izninle dinsin,
Çünkü affedilmek,’derd’im ALLAH’ım.
Anlımı secdene, koydumm ALLAH’ım.c.c.
Şevket OKYAY
