Selamün Aleyküm kardeslerim...
2 senedir cok güzel bir iliskim vardi...
3 aydir nisanliyiz...
akraba...bosanmis... ve bir kiz cocugu sahibi kendisi...
ama kendisini cok seviyorum... kizini kendi kizim gibi kabul ettim... sirf onu sevdigim icin degil.. kziina icim isindigi icin.. ve allah korkusu oldugu icin..
yani kisaca herseyiyle kabul ettim onu...
hersey cok güzel gidiyordu.. allah ondan bin kere razi olsun.. hastaligimi ögrendikten sonra bana daha cok destek cikti... onun sayseinde ben allaha daha yakin hissettim kendimi... o bagladi beni imana.. allaha.. allah nisanlimdan bin kere razi olsun...
ama gel gör ki.. ben yurtidisnda ve türkiyede... cok yogun bir sekilde calsitigi icin bana zaman ayiramiyordu.. ve bir pazar günü konusmak istedigimi söyledim.. ama uykusu oldugunu söyledi.. bende biraz surat astim... ve nisanlim cok sinirlendi.. cünkü malesef bu yüzden ilk kavgamiz degildi.. sonra bana soguk davranmaya basladi... sordugumda ise "zamana birakalim" oldu.. 12.ayda nikahimiz olcakti.. biletleri iptal ettim... biz neyiz diye sordugumda cevap alamiyorum.. ayrilmak istiyorum dedigimde sabretmemi söylüo.. ama bana hic bir sekilde umut vermio.. hersey güzel olacka demiyo.. yani bi kac ay sonra arayip "ben düsündüm olmicak bu is" demesinden korkuyorum...
artik dayanacak gücük kalmadi.. aglamaktan gözlerim aciyo... ona yalvarmaktan dilim damagim kurudu.. inatcinin teki...
herseyin daha güzel olmasi icin düsünmeye ihtiyaci varmis. anlasa bilcekmiyiz.. evliligimiz nasil olcak diye düsünceleri varmis.... peki neden simdi geldi akli basina`? aileler ögrendikten sonra`?
en son telefonda cok sinirlendim.. ve oda bana sinirden "1sene bekliceksin.. beklemezsende kendin bilirsin" dedi...
seven insan bukadar gaddar ola bilir mi?
bana yardim edin... ne yapmam gerekiyo.. dua etmekten baska bisey yapamiyorum.. duvar gibi buz gibi...
onu kaybetmekte istemiyorum... cünkü onun bana allahin bir hediyesi olduguna inaniyorum...
2 senedir cok güzel bir iliskim vardi...
3 aydir nisanliyiz...
akraba...bosanmis... ve bir kiz cocugu sahibi kendisi...
ama kendisini cok seviyorum... kizini kendi kizim gibi kabul ettim... sirf onu sevdigim icin degil.. kziina icim isindigi icin.. ve allah korkusu oldugu icin..
yani kisaca herseyiyle kabul ettim onu...
hersey cok güzel gidiyordu.. allah ondan bin kere razi olsun.. hastaligimi ögrendikten sonra bana daha cok destek cikti... onun sayseinde ben allaha daha yakin hissettim kendimi... o bagladi beni imana.. allaha.. allah nisanlimdan bin kere razi olsun...
ama gel gör ki.. ben yurtidisnda ve türkiyede... cok yogun bir sekilde calsitigi icin bana zaman ayiramiyordu.. ve bir pazar günü konusmak istedigimi söyledim.. ama uykusu oldugunu söyledi.. bende biraz surat astim... ve nisanlim cok sinirlendi.. cünkü malesef bu yüzden ilk kavgamiz degildi.. sonra bana soguk davranmaya basladi... sordugumda ise "zamana birakalim" oldu.. 12.ayda nikahimiz olcakti.. biletleri iptal ettim... biz neyiz diye sordugumda cevap alamiyorum.. ayrilmak istiyorum dedigimde sabretmemi söylüo.. ama bana hic bir sekilde umut vermio.. hersey güzel olacka demiyo.. yani bi kac ay sonra arayip "ben düsündüm olmicak bu is" demesinden korkuyorum...
artik dayanacak gücük kalmadi.. aglamaktan gözlerim aciyo... ona yalvarmaktan dilim damagim kurudu.. inatcinin teki...
herseyin daha güzel olmasi icin düsünmeye ihtiyaci varmis. anlasa bilcekmiyiz.. evliligimiz nasil olcak diye düsünceleri varmis.... peki neden simdi geldi akli basina`? aileler ögrendikten sonra`?
en son telefonda cok sinirlendim.. ve oda bana sinirden "1sene bekliceksin.. beklemezsende kendin bilirsin" dedi...
seven insan bukadar gaddar ola bilir mi?
bana yardim edin... ne yapmam gerekiyo.. dua etmekten baska bisey yapamiyorum.. duvar gibi buz gibi...
onu kaybetmekte istemiyorum... cünkü onun bana allahin bir hediyesi olduguna inaniyorum...