HayalMavisi
Mustafa Amca
"Yıl 1947...Başeğiş köyünde askerdim o yıllarda" diye söze başlamıştı 75 lik Mustafa amca... Deniz kenarındaki ormanlık alanda ailemle oturmuş, akşam üzeri çaylarımızı yudumlarken yanımızdan geçmekte idi. Allahın selamı ile selamlaştık..Buyur amca soframıza dediğimzde icabeti ile bizleri sevindirdi. Birde güzel sohpeti vardı ki... Çok istifade ettim..
İkram ettiğimiz bir bardak çayın sıcaklığına erittiği tebessümleri ile anlatıyordu:
"Mübarek Ramazan ayı gelmişti. Komutanımın yanına varıp teravih namazımızı nasıl eda edebileceğimizi sordum. O da bana Başeğiş köyüne ulaşmamı orada muhtarı bulmamı , Onun bize yardım edeceğini söyledi.Yanıma birkaç asker arkadaşımı alıp Başeğiş köyüne gittim. Kahvehaneye girdiğimizde karşımıza çıkan 2 ihtiyarla selamlaşıp sohbete başladık. Durumu anlatıp muhtarı yada köyün imamını görmek istediğimizi söyledik. Birbirlerinin gözleri içine baktılar. Bize dönüp : Evlatlar bu köyde namaz yoktur. Burası eski bir Rum köyüdür. Nüfusumuzda müslüman yazsa da bizlerde ne namaz biliriz ne niyaz.
Şaşkınlık içinde kalmıştık. Rumlardan kalma eski bir kiliseye götürdüler bizi. Boyumca çalıların sarmış, yılanlara yuva olmuştu.Hemen işe sarıldık. Otları yolduk, duvarlarını onarıp kireçle tertemiz eyledik. Cami ye çevirip ibadete uygun bir hale soktuk. Birde imam bulduk aramızda. İmamı alıp kahvehaneye geri döndük. Duyan geliyordu. Başladık anlatmaya. Özellikle gençler alakadar idiler.
Ramazan ayı ile birlikte cemaatimizde kalabalıklaşmaya başlamıştı. O ilk gün bizi uzaktan seyreden
3-4 genç kız dikkatimi çekmiş idi. 14-15 yaşlarında idiler. Birkaç gün sonra yeniden karşıma çıktılar. Çekine çekine bir dileklerinin olduğunu söylediler. Nedir diye sorduğumuzda kuran okumayı öğrenmek istediklerini, ibadetler hakkında hiçbir şey bilmediklerini söylediler. Tamam dedik. Haftada 1 gün imamın sadece hanımlara ders vermesini kararlaştırdık. Ve yardımcı olacağımızı söyledik. İmam da öyle aşk dolu bir gençti ki. Her yana yetişiyor, o güzel sesi ile de cemaatin ruhuna dokunuyordu.
İşte öyle bir adımla , öyle bir günde başlamıştı kızım. Şimdi Başeğiş köyünde 3 minareli bir cami var. Cemaati de çokça maşallah. Adımımız küçüktü ama getirisini gördün mü. Bu yüzden hiçbir iyiliği küçümsemeyeceksin. Allah aşkı ile, Allah rızası ile, hizmet niyeti ile at her adımını, uzat ellerini. Nelere vesile olabileceğini bilemezsin.”
Ne güzel bağlamıştı sözünü Mustafa Amca....
Allah cc bizi ilimle terbiye eylesin, öğrendiğimiz ilimle amel işlemeyi, hizmet etmeyi nasip etsin inşallah
Mustafa Amca
"Yıl 1947...Başeğiş köyünde askerdim o yıllarda" diye söze başlamıştı 75 lik Mustafa amca... Deniz kenarındaki ormanlık alanda ailemle oturmuş, akşam üzeri çaylarımızı yudumlarken yanımızdan geçmekte idi. Allahın selamı ile selamlaştık..Buyur amca soframıza dediğimzde icabeti ile bizleri sevindirdi. Birde güzel sohpeti vardı ki... Çok istifade ettim..
İkram ettiğimiz bir bardak çayın sıcaklığına erittiği tebessümleri ile anlatıyordu:
"Mübarek Ramazan ayı gelmişti. Komutanımın yanına varıp teravih namazımızı nasıl eda edebileceğimizi sordum. O da bana Başeğiş köyüne ulaşmamı orada muhtarı bulmamı , Onun bize yardım edeceğini söyledi.Yanıma birkaç asker arkadaşımı alıp Başeğiş köyüne gittim. Kahvehaneye girdiğimizde karşımıza çıkan 2 ihtiyarla selamlaşıp sohbete başladık. Durumu anlatıp muhtarı yada köyün imamını görmek istediğimizi söyledik. Birbirlerinin gözleri içine baktılar. Bize dönüp : Evlatlar bu köyde namaz yoktur. Burası eski bir Rum köyüdür. Nüfusumuzda müslüman yazsa da bizlerde ne namaz biliriz ne niyaz.
Şaşkınlık içinde kalmıştık. Rumlardan kalma eski bir kiliseye götürdüler bizi. Boyumca çalıların sarmış, yılanlara yuva olmuştu.Hemen işe sarıldık. Otları yolduk, duvarlarını onarıp kireçle tertemiz eyledik. Cami ye çevirip ibadete uygun bir hale soktuk. Birde imam bulduk aramızda. İmamı alıp kahvehaneye geri döndük. Duyan geliyordu. Başladık anlatmaya. Özellikle gençler alakadar idiler.
Ramazan ayı ile birlikte cemaatimizde kalabalıklaşmaya başlamıştı. O ilk gün bizi uzaktan seyreden
3-4 genç kız dikkatimi çekmiş idi. 14-15 yaşlarında idiler. Birkaç gün sonra yeniden karşıma çıktılar. Çekine çekine bir dileklerinin olduğunu söylediler. Nedir diye sorduğumuzda kuran okumayı öğrenmek istediklerini, ibadetler hakkında hiçbir şey bilmediklerini söylediler. Tamam dedik. Haftada 1 gün imamın sadece hanımlara ders vermesini kararlaştırdık. Ve yardımcı olacağımızı söyledik. İmam da öyle aşk dolu bir gençti ki. Her yana yetişiyor, o güzel sesi ile de cemaatin ruhuna dokunuyordu.
İşte öyle bir adımla , öyle bir günde başlamıştı kızım. Şimdi Başeğiş köyünde 3 minareli bir cami var. Cemaati de çokça maşallah. Adımımız küçüktü ama getirisini gördün mü. Bu yüzden hiçbir iyiliği küçümsemeyeceksin. Allah aşkı ile, Allah rızası ile, hizmet niyeti ile at her adımını, uzat ellerini. Nelere vesile olabileceğini bilemezsin.”
Ne güzel bağlamıştı sözünü Mustafa Amca....
Allah cc bizi ilimle terbiye eylesin, öğrendiğimiz ilimle amel işlemeyi, hizmet etmeyi nasip etsin inşallah