Sad bin ebi vakkas anlatıyor :
uhut savaşında Allaha ve resulüne karşı gelenlerle öyle mücadele ediliyordikki bir aralık yanıma Abdullah bin cahş geldi.ve hiç söylemeden beni bir kayanın arkasına götürdü.bana dediği kelimeler şunlardı.''ya sad bilirim ki sende Resülüllahın duası ve sende dua ettiğin zaman hemen o dua yerini buluyor (kabul oluyor)diyordu.bende hayırdır ya abdullah dediğimde abdullah bana şunları söylemişti Ey sad sen dua et ben amin diyeyim,ben dua edeyim sende amin de olurmu sad diyordu ilk önceleri tereddüt etmiştim ve sonra olur dedim.yaş itibari ben ondan büyük olduğumdan dua için öncelik sırasını bana verdi.ben başladım dua etmeye''Yarabbi şu savaş meydanında karşıma öyle yiğit birini gönderki onunla senin ve resulünün aşkı için öyle çarpışayım ki ben onu kafiri öldüreyim ve ganimetlerini alayım resülüllahın yanına bırakayım ve Allahın resülü bunları görünce beni övgüye mazhar kılsın'' dedim.Abdullah amin dedi.şimdi duayı abdullah yapıyordu,''Yarabbi sana karşı gelenlere öyle bir mücadele edeyim ki savaşın en yoğun olduğu sıralarda benim karşıma iri cüsseli bir adam gönder ve bu adamlada çarpışayım en sonunda o adam beni şehit etsin.Yarabbi hemde onunla kalmayıp benim ,dudağımı,kulağımı,kollarımı,ayaklarımı,burnumu,gözlerimi,kessinler.o hesap gününde senin huzura çıktığım zaman sende ey abdullah senin azalarını ne yaptın dendiğinde alnım açık bir şekilde senin o ilahi hurunda nasıl olduğunu söyleyim''dedi ve duasını bitirdi.ben amin demedim önceleri,sonra bana dedi ki ey sad ne duruyorsun amin desene bende abdullah böyle dua olurmu dediğimde sen amin de sad diyordu ve duaya amin dedim.savaş bittiğinde gözlerim abdullahı arıyordu kalabalığın içinde onu buldum.bulduğumda aynen kendisinin kendisine dua ettiği şekilde şehit olmuştu.tanınmaz bir şekilde azalarınıda kesmişlerdi.yüce rabbim bizleri başta efendimiz (S.A.V) ve şehitlerin şefaatlerinden bizleri mahrum etmesin mübarek Ramazan ayınıda hakkımızda hayırlara vesile eylesin.
uhut savaşında Allaha ve resulüne karşı gelenlerle öyle mücadele ediliyordikki bir aralık yanıma Abdullah bin cahş geldi.ve hiç söylemeden beni bir kayanın arkasına götürdü.bana dediği kelimeler şunlardı.''ya sad bilirim ki sende Resülüllahın duası ve sende dua ettiğin zaman hemen o dua yerini buluyor (kabul oluyor)diyordu.bende hayırdır ya abdullah dediğimde abdullah bana şunları söylemişti Ey sad sen dua et ben amin diyeyim,ben dua edeyim sende amin de olurmu sad diyordu ilk önceleri tereddüt etmiştim ve sonra olur dedim.yaş itibari ben ondan büyük olduğumdan dua için öncelik sırasını bana verdi.ben başladım dua etmeye''Yarabbi şu savaş meydanında karşıma öyle yiğit birini gönderki onunla senin ve resulünün aşkı için öyle çarpışayım ki ben onu kafiri öldüreyim ve ganimetlerini alayım resülüllahın yanına bırakayım ve Allahın resülü bunları görünce beni övgüye mazhar kılsın'' dedim.Abdullah amin dedi.şimdi duayı abdullah yapıyordu,''Yarabbi sana karşı gelenlere öyle bir mücadele edeyim ki savaşın en yoğun olduğu sıralarda benim karşıma iri cüsseli bir adam gönder ve bu adamlada çarpışayım en sonunda o adam beni şehit etsin.Yarabbi hemde onunla kalmayıp benim ,dudağımı,kulağımı,kollarımı,ayaklarımı,burnumu,gözlerimi,kessinler.o hesap gününde senin huzura çıktığım zaman sende ey abdullah senin azalarını ne yaptın dendiğinde alnım açık bir şekilde senin o ilahi hurunda nasıl olduğunu söyleyim''dedi ve duasını bitirdi.ben amin demedim önceleri,sonra bana dedi ki ey sad ne duruyorsun amin desene bende abdullah böyle dua olurmu dediğimde sen amin de sad diyordu ve duaya amin dedim.savaş bittiğinde gözlerim abdullahı arıyordu kalabalığın içinde onu buldum.bulduğumda aynen kendisinin kendisine dua ettiği şekilde şehit olmuştu.tanınmaz bir şekilde azalarınıda kesmişlerdi.yüce rabbim bizleri başta efendimiz (S.A.V) ve şehitlerin şefaatlerinden bizleri mahrum etmesin mübarek Ramazan ayınıda hakkımızda hayırlara vesile eylesin.