Bir seferden dönüşte Hz Aişe geride kalmıştı. Kervanın çok gerisinden gelen sahabi onu tek başına gördü ve devesine bindirip arkadan kervana yetişmesini sağladı. Bu olay münafıklara bir fırsat olarak göründü ve hemen iftirayı atmakta gecikmediler. Bu olayda müslümanların imtihan edilmesi söz konusuydu. Dayanaksız olarak peygamber hanımı hakkında ortaya atılan bu söze nasıl tepki verecekleri konusunda imtihan ediliyorlardı. Bu imtihan çok önemli idi çünkü benzer bir imtihanla şimdiki müslümanlar da imtihan edilmektedirler. Hz peygamber hakkında ateist ve münafıkların ortaya attıkları ve kendilerine göre yorumladıkları zanlara müslümanlar nasıl tepki verecekleri konusunda imtihan edilmektedirler. Bu ve benzeri hikmetlerle bu konuya çok önem verilmiştir. Kıyamete kadar devam edecek olan benzeri iftiralara da işaret etmektedir.
Âl-i İmrân(*) Sûresinin 186 . Ayetinde
Andolsun, mallarınız ve canlarınız konusunda imtihana çekileceksiniz. Sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve Allah’a ortak koşanlardan üzücü birçok söz işiteceksiniz. Eğer sabreder ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız bilin ki, bunlar (yapmaya değer) azmi gerektiren işlerdendir.
Atılan bu iftiralar müslümanları bunaltmıştı. Resulullah Hz Aişenin masumiyetini biliyordu fakat zan ortaya atılmıştı bir kere. Bu olay Resulullah'ta ve Hz Aişe'de büyük üzüntüye sebep olmuştu. Hz Aişe devamlı ağlıyordu. Aile en sıkıntılı dönemlerini geçiriyordu. Çok sıkıntılı bir devreden sonra Ayet-i Kerime indi ve Hz Aişe'nin masumiyeti bildirildi. Konu açıklığa kavuştu. Müslümanlara bu konuda uyarılar geldi.
NÛR SÛRESİ
11. O ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. Bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. Aksine o sizin için bir hayırdır. Onlardan her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. İçlerinden (elebaşılık ederek) o günahın büyüğünü üstlenen için ise ağır bir azap vardır.1
12. Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leri hakkında iyi zan besleyip de, “Bu apaçık bir iftiradır” deselerdi ya!
13. Onlar (iftiracılar) bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Madem ki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir.
14. Eğer size dünya ve ahirette Allah’ın lütfu ve rahmeti olmasaydı, içine daldığınız bu iftiradan dolayı size mutlaka büyük bir azap dokunurdu!
15. Hani o iftirayı dilden dile dolaştırıyor; hakkında hiçbir bilginiz olmayan şeyleri ağzınıza alıp söylüyor ve bunu önemsiz bir iş sanıyordunuz. Halbuki bu, Allah katında büyük bir günahtır.
16. Bu iftirayı işittiğiniz vakit, “Böyle sözleri ağzımıza almamız bize yaraşmaz. Seni eksikliklerden uzak tutarız Allah’ım! Bu çok büyük bir iftiradır” deseydiniz ya!
17. Eğer inanıyorsanız, bu gibi şeylere bir daha ebediyyen dönmemeniz için Allah size öğüt veriyor.
18. Allah size âyetleri açıklıyor. Allah her şeyi hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.
19. İnananlar arasında hayasızlığın yayılmasını arzu eden kimseler var ya; onlar için dünya ve ahirette elem dolu bir azap vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
20. Allah’ın lütfu ve rahmeti sizin üzerinize olmasaydı ve Allah çok esirgeyici ve çok merhametli olmasaydı haliniz nice olurdu?
Burada Resulullah'ın Kuran'ı haşa kendisinin yazmadığı da kesinlikle bir kez daha ortaya çıkmaktadır. Çünkü hayatında en fazla sıkıntı çektiği bir zaman dilimi yaşanmıştı ve ayetin inmesi ile bunun izale olacağı biliniyordu. Fakat ayet hemen inmedi belli bir sıkıntılı imtihan dönemi yaşandıktan sonra indi. Dolayısıyla kendi eseri olsaydı bu dönemi yaşamadan da ayet bildirirdi sıkıntı hemen önlenirdi.
Tabiki olaylara muhalif gözlüklerle bakanlar işlerine gelmeyen durumları görmeyip asrı saadetteki münafıkların yaptığı gibi işlerine gelen bir ayrıntı ile iddialarını devam ettirme çabasındadırlar.
Âl-i İmrân(*) Sûresinin 186 . Ayetinde
Andolsun, mallarınız ve canlarınız konusunda imtihana çekileceksiniz. Sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve Allah’a ortak koşanlardan üzücü birçok söz işiteceksiniz. Eğer sabreder ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız bilin ki, bunlar (yapmaya değer) azmi gerektiren işlerdendir.
Atılan bu iftiralar müslümanları bunaltmıştı. Resulullah Hz Aişenin masumiyetini biliyordu fakat zan ortaya atılmıştı bir kere. Bu olay Resulullah'ta ve Hz Aişe'de büyük üzüntüye sebep olmuştu. Hz Aişe devamlı ağlıyordu. Aile en sıkıntılı dönemlerini geçiriyordu. Çok sıkıntılı bir devreden sonra Ayet-i Kerime indi ve Hz Aişe'nin masumiyeti bildirildi. Konu açıklığa kavuştu. Müslümanlara bu konuda uyarılar geldi.
NÛR SÛRESİ
11. O ağır iftirayı uyduranlar, sizin içinizden bir güruhtur. Bu iftirayı kendiniz için kötü bir şey sanmayın. Aksine o sizin için bir hayırdır. Onlardan her biri için, işledikleri günahın cezası vardır. İçlerinden (elebaşılık ederek) o günahın büyüğünü üstlenen için ise ağır bir azap vardır.1
12. Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leri hakkında iyi zan besleyip de, “Bu apaçık bir iftiradır” deselerdi ya!
13. Onlar (iftiracılar) bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Madem ki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir.
14. Eğer size dünya ve ahirette Allah’ın lütfu ve rahmeti olmasaydı, içine daldığınız bu iftiradan dolayı size mutlaka büyük bir azap dokunurdu!
15. Hani o iftirayı dilden dile dolaştırıyor; hakkında hiçbir bilginiz olmayan şeyleri ağzınıza alıp söylüyor ve bunu önemsiz bir iş sanıyordunuz. Halbuki bu, Allah katında büyük bir günahtır.
16. Bu iftirayı işittiğiniz vakit, “Böyle sözleri ağzımıza almamız bize yaraşmaz. Seni eksikliklerden uzak tutarız Allah’ım! Bu çok büyük bir iftiradır” deseydiniz ya!
17. Eğer inanıyorsanız, bu gibi şeylere bir daha ebediyyen dönmemeniz için Allah size öğüt veriyor.
18. Allah size âyetleri açıklıyor. Allah her şeyi hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.
19. İnananlar arasında hayasızlığın yayılmasını arzu eden kimseler var ya; onlar için dünya ve ahirette elem dolu bir azap vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
20. Allah’ın lütfu ve rahmeti sizin üzerinize olmasaydı ve Allah çok esirgeyici ve çok merhametli olmasaydı haliniz nice olurdu?
Burada Resulullah'ın Kuran'ı haşa kendisinin yazmadığı da kesinlikle bir kez daha ortaya çıkmaktadır. Çünkü hayatında en fazla sıkıntı çektiği bir zaman dilimi yaşanmıştı ve ayetin inmesi ile bunun izale olacağı biliniyordu. Fakat ayet hemen inmedi belli bir sıkıntılı imtihan dönemi yaşandıktan sonra indi. Dolayısıyla kendi eseri olsaydı bu dönemi yaşamadan da ayet bildirirdi sıkıntı hemen önlenirdi.
Tabiki olaylara muhalif gözlüklerle bakanlar işlerine gelmeyen durumları görmeyip asrı saadetteki münafıkların yaptığı gibi işlerine gelen bir ayrıntı ile iddialarını devam ettirme çabasındadırlar.