AHDE VEFANIN MÜKAFATI
Allah dostlarından Abdullah Kalanisi gemiyle yolculuk ederken şiddetli fırtınaya yakalandı.Gemideki yolcu ve mürettebat dua edip birer adakta bulundular. Kalanisi'nin de adakta bulunması için işaret ettiler. "Ben şiu fani dünyadan alakamı kestim. Beni böyle işlere karıştırmayın!" dediyse de dinlemediler ve adak için ısrar ettiler. Israrlara dayanamıdı ve "Allah beni bradan sağ salim kurtarırsa fil eti yemeyeceğim!" diye onlara göre garip bir adakta bulunur. Gemi mürettebatı ve yolcular "Hiç insan fil eti yer mi? Neden böyle garip bir adakta bulunuyorsun?" deyip kendi aralarında bu zatın akli dengesinin yerinde olmadığını hükmettiler. Konuşmalara kulak misafiri olan Abdullah Kalanisi " Şu anda gönlüme gelen budur. Ben de bu şekilde adakta bulundum!" dedi. Cenab-ı Hak onları şiddetli fırtınadan kurtarıp karaya çıkarttı. Orada günler geçmesine rağmen yiyecek bulamadılar. Aclıktan yıkılıcak haldeyken bir fil yavrusu gördüler. Hemen onu öldürüp etini yemeğe başladılar. Kalanisi ahdinde ve adağına sadık kalıp fil etinden yemedi. Onlar "Burada zaruret var. Biz zaruret olduğu için yiyoruz. Sen de ye!" dediler. Fakat Kalanisi onların sözlerini hiç dinlemedi, gerçekten aç olmasına rağmen yine de fil etinden yemedi. Onlar fil etini yiyince aniden üzerlerine bir uyku hali çöktü, uyuyakaldılar. Biraz sonra fil geldi. Yavrusunun kemiklerini görünce önce uyuyanları tek tek kokladı. Üzerinde yavrusunun kokusu bulunan herkesi öldürdü. Sonra Kalanisiye geldi. Onda kokusunu bulamayınca sırtını çevirdi ve sırtına binmesini işaret etti. O da filin sırtına bindi. Fil onu bilmediği bir yere götürüp sırtından indirdi. Sehar vakti bir cemaatle karşılaştı, cemaat onu evlerine götürüp misafir etti.
İşte ahde vefa ve onun güzel bir neticesi...
Allahaısmarladık... B)
