Ne yol biter ve nedense hal ruhun ekseninden esin bekler
Vicdan sessizliğinde seyreder, kalbin dirliğinden aşkı diler
Hissiyat bin bir rengin ihtişamıyla resimler çizer hazzı ister
Arz insan için tanzim edilen en kutsi değer, aşksız nefesler
Ne ağlamak çare oluyor ve nede serzenişler hali solduruyor
Umut inancın şavkıyla her bir yanımı kuşatıyor gönül yanıyor
Sazlar ne çalıyor, meramı kim hakkıyla anlıyor, aşk sızlatıyor
Her nedense hasretin çilesi elem veriyor, mısraları yazdırıyor
Günler sarkıyor, ömür vaktin oluyor, akıl hale bakıyor acıtıyor
Kalbim nefsimle bedelleşiyor, irade sancılar için hüzünleniyor
Ne yunusu ve ne de okyanusu hakkıyla biliyor, neleri bekliyor
Hayat bazen anlamını kaybediyor ve ıssız sokaklar n söylüyor
Ah gönlüm ne kadar feryat etsen ne çıkar, şuur olmazsa akar
Nitelik insana bakar, keyfiyet örfü anar ve mazi hicranla efkâr
Atimden zanlarım korkar her bir yanım tuğyan içinde kim anlar
Parçalanmış cesetler vefayı anar, ağlamak kalbime kanla akar
Şairler İstanbul için şiirler yazar Üsküdar melalli halimde nazar
Hasretim ne denizde var ve ne de istikbalimde mezarlar bir kar
Merkez efendi bir başka nazar, dede efendiyi hakkıyla kim anar
Tamburi Cemil nidasıyla sessizliğini tamburla bozar, bir aşk var
İşte adımladığım kaldırımlarda bir çilekeş necip fazıl hazzı sunar
Cemil Meriç içtenliğin ritimlerinde ve tahkik şevkinde neleri yazar
Ah gönlüm ne sancılı dalgalar var, martıların çırpınışları aşkı anar
Artık halimden geriye ne kalmışsa evet takatsizliğim hicran yaşar
Sanki saklambaç oynuyorum, körebe oyununu yazıya boyuyorum
Sinemin tellerinde güfteleşen besteyi okuyorum ve aşk buluyorum
Göçmelerin ikliminde manzaraları temaşa ediyor umudu anıyorum
Kime sığınıyorum, evet gülü kokluyorum, özlemle mavera diyorum
İşte böyle çıktığım bakir tepelerde nefes müddetiyle sırra yönelince
Ne keşkeler benimle ve nede tesadüfler inancı halimde gönül senle
Mağfirete muhtaçlığım katreler halinde naz gözlerimde sicimleşince
Niyazım tüm iklimlerin filizlerinde tohum bereketin kadrinde rabbiyle
Mustafa CİLASUN
Vicdan sessizliğinde seyreder, kalbin dirliğinden aşkı diler
Hissiyat bin bir rengin ihtişamıyla resimler çizer hazzı ister
Arz insan için tanzim edilen en kutsi değer, aşksız nefesler
Ne ağlamak çare oluyor ve nede serzenişler hali solduruyor
Umut inancın şavkıyla her bir yanımı kuşatıyor gönül yanıyor
Sazlar ne çalıyor, meramı kim hakkıyla anlıyor, aşk sızlatıyor
Her nedense hasretin çilesi elem veriyor, mısraları yazdırıyor
Günler sarkıyor, ömür vaktin oluyor, akıl hale bakıyor acıtıyor
Kalbim nefsimle bedelleşiyor, irade sancılar için hüzünleniyor
Ne yunusu ve ne de okyanusu hakkıyla biliyor, neleri bekliyor
Hayat bazen anlamını kaybediyor ve ıssız sokaklar n söylüyor
Ah gönlüm ne kadar feryat etsen ne çıkar, şuur olmazsa akar
Nitelik insana bakar, keyfiyet örfü anar ve mazi hicranla efkâr
Atimden zanlarım korkar her bir yanım tuğyan içinde kim anlar
Parçalanmış cesetler vefayı anar, ağlamak kalbime kanla akar
Şairler İstanbul için şiirler yazar Üsküdar melalli halimde nazar
Hasretim ne denizde var ve ne de istikbalimde mezarlar bir kar
Merkez efendi bir başka nazar, dede efendiyi hakkıyla kim anar
Tamburi Cemil nidasıyla sessizliğini tamburla bozar, bir aşk var
İşte adımladığım kaldırımlarda bir çilekeş necip fazıl hazzı sunar
Cemil Meriç içtenliğin ritimlerinde ve tahkik şevkinde neleri yazar
Ah gönlüm ne sancılı dalgalar var, martıların çırpınışları aşkı anar
Artık halimden geriye ne kalmışsa evet takatsizliğim hicran yaşar
Sanki saklambaç oynuyorum, körebe oyununu yazıya boyuyorum
Sinemin tellerinde güfteleşen besteyi okuyorum ve aşk buluyorum
Göçmelerin ikliminde manzaraları temaşa ediyor umudu anıyorum
Kime sığınıyorum, evet gülü kokluyorum, özlemle mavera diyorum
İşte böyle çıktığım bakir tepelerde nefes müddetiyle sırra yönelince
Ne keşkeler benimle ve nede tesadüfler inancı halimde gönül senle
Mağfirete muhtaçlığım katreler halinde naz gözlerimde sicimleşince
Niyazım tüm iklimlerin filizlerinde tohum bereketin kadrinde rabbiyle
Mustafa CİLASUN