yaratanmı yoksa yaratılnmı daha güçlüdür.allah herşeyin sahibi olduğu gibi gücün ve kudretinde sahibidir.
ite insanın içinde iyilik ve kötülük duyguları süreklimücadele eder.gücü zorbalık için kullanırsa zalim olur.yardım için kullanrısa dost olur.biz dostluk kapısından girerek allah'ın yüzlerini nurlandırıdığıinsanlardan olmak istiyorsak,vicdanımızın sesine kulak vermeliyiz.
yaşlı kızılderili reisi kulübesinin önünde torunuyla otrumuş,az ileride birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı.köpeklereden biri beyaz biri siyahtı ve oniki yaşıdaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulubesi önünde boğuşup duruyorlardı.
dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu,yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar.çocuk kulubeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye ötekininde olduğunu,hem renklerinin neden illada siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık.o merakla sordu dedesine:
yaşlı reis bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı:"onlar"dedi "benim için iki simgedir evlat""neyin simgesi" diye sordu çocuk."iyilik ve kötülüğün simgesi.aynen şu gördüğün köpekler gibi,iyilik ve kötülük sürekli içimizde mücadele eder durur.onları seyrettikçe bin hep bunları düşünürüm.onun için yanımda tutarım onları".
çocuk,sözün burasında,mücadele varsa,kazananıda olmalı diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:"peki sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"
bilge reis derin bir gülümsemeyle baktı torununa:"hangisimi evlat?ben hangisini daha iyi beslersem!"
yüreğimize zorluklar karşısında direnme,zalimler karşısında mücadele gücü,zaaflarımıza karşı iradeyi vererk bizi güçlü kılan ve gücüyle övünerek haksızlıklara yönelenleri yerle bir eden KAVİY allah'a sonsuz şükürler olsun...
ite insanın içinde iyilik ve kötülük duyguları süreklimücadele eder.gücü zorbalık için kullanırsa zalim olur.yardım için kullanrısa dost olur.biz dostluk kapısından girerek allah'ın yüzlerini nurlandırıdığıinsanlardan olmak istiyorsak,vicdanımızın sesine kulak vermeliyiz.
yaşlı kızılderili reisi kulübesinin önünde torunuyla otrumuş,az ileride birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı.köpeklereden biri beyaz biri siyahtı ve oniki yaşıdaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulubesi önünde boğuşup duruyorlardı.
dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu,yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar.çocuk kulubeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye ötekininde olduğunu,hem renklerinin neden illada siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık.o merakla sordu dedesine:
yaşlı reis bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı:"onlar"dedi "benim için iki simgedir evlat""neyin simgesi" diye sordu çocuk."iyilik ve kötülüğün simgesi.aynen şu gördüğün köpekler gibi,iyilik ve kötülük sürekli içimizde mücadele eder durur.onları seyrettikçe bin hep bunları düşünürüm.onun için yanımda tutarım onları".
çocuk,sözün burasında,mücadele varsa,kazananıda olmalı diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:"peki sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"
bilge reis derin bir gülümsemeyle baktı torununa:"hangisimi evlat?ben hangisini daha iyi beslersem!"
yüreğimize zorluklar karşısında direnme,zalimler karşısında mücadele gücü,zaaflarımıza karşı iradeyi vererk bizi güçlü kılan ve gücüyle övünerek haksızlıklara yönelenleri yerle bir eden KAVİY allah'a sonsuz şükürler olsun...