Köyün birinde bir yasli adam varmis. Çok fakirmis ama
Kral bile onu kiskanirmis... Öyle dillere destan bir beyaz ati
varmis ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin
tamamini teklif etmis ama adam satmaya yanasmamis..
"Bu at, bir at degil benim için; bir dost, insan
dostunu satar mi" dermis hep. Bir sabah kalkmislar ki,
at yok. Köylü ihtiyarin basina toplanmis: "Seni ihtiyar bunak,
bu ati sana birakmayacaklari, çalacaklari belliydi. Krala
satsaydin, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yasardin.
Simdi ne paran var, ne de atin" demisler...
Ihtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin" demis.
"Sadece at kayip" deyin, "Çünkü gerçek bu.
Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiginiz karar.
Atimin kaybolmasi, bir talihsizlik mi, yoksa bir sans mi?
Bunu henüz bilmiyoruz. Çünkü bu olay henüz bir baslangiç.
Arkasinin nasil gelecegini kimse bilemez."
Köylüler ihtiyar bunaga kahkahalarla gülmüsler.
Aradan 15 gün geçmeden at, bir gece ansizin dönmüs...
Meger çalinmamis, daglara gitmis kendi kendine.
Dönerken de, vadideki 12 vahsi ati pesine takip getirmis.
Bunu gören köylüler toplanip ithiyardan özür dilemisler.
"Babalik" demisler, "Sen hakli çiktin. Atinin
kaybolmasi bir talihsizlik degil adeta bir devlet kusu
oldu senin için, simdi bir at sürün var.."
"Karar vermek için gene acele ediyorsunuz"
demis ihtiyar. "Sadece atin geri döndügünü söyleyin.
Bilinen gerçek sadece bu. Ondan ötesinin ne getirecegini
henüz bilmiyoruz. Bu daha baslangiç.
Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz
kitap hakkinda nasil fikir yürütebilirsiniz?"
Köylüler bu defa açikçn ihtiyarla dalga geçmemisler
ama içlerinden "Bu herif sahiden gerzek" diye geçirmisler...
Bir hafta geçmeden, vahsi atlari terbiye etmeye çalisan
ihtiyarin tek oglu attan düsmüs ve ayagini kirmis.
Evin geçimini temin eden ogul simdi uzun zaman
yatakta kalacakmis. Köylüler gene gelmisler ihtiyara.
"Bir kez daha hakli çiktin" demisler.
"Bu atlar yüzünden tek oglun, bacagini uzun süre
kullanamayacak. Oysa sana bakacak baskasi da yok.
Simdi eskisinden daha fakir, daha zavalli olacaksin"
demisler. Ihtiyar "Siz erken karar verme
hastaligina tutulmussunuz" diye cevap vermis.
"O kadar acele etmeyin. Oglum bacagini kirdi.
Gerçek bu. Ötesi sizin verdiginiz karar. Ama acaba
ne kadar dogru. Hayat böyle küçük parçalar halinde
gelir ve ondan sonra neler olacagi size asla bildirilmez."
Birkaç hafta sonra, düsmanlar kat kat büyük bir ordu
ile saldirmis. Kral son bir ümitle eli silah tutan
bütün gençleri askere çagirmis. Köye gelen görevliler,
ihtiyarin kirik bacakli oglu disinda bütün gençleri
askere almislar. Köyü matem sarmis. Çünkü savasin
kazanilmasina imkân yokmus, giden gençlerin ya
ölecegini ya da esir düsecegini herkes biliyormus.
Köylüler, gene ihtiyara gelmisler... "Gene hakli
oldugun kanitlandi" demisler. "Oglunun bacagi kirik
ama hiç degilse yaninda. Oysa bizimkiler,
belki asla köye dönemeyecekler. Oglunun bacaginin
kirilmasi, talihsizlik degil, sansmis meger..."
"Siz erken karar vermeye devam edin" demis,
ihtiyar. "Oysa ne olacagini kimseler bilemez.
Bilinen bir tek gerçek var. Benim oglum yanimda,
sizinkiler askerde... Ama bunlarin hangisinin talih,
hangisinin snssizlik oldugunu sadece Allah biliyor."
Kral bile onu kiskanirmis... Öyle dillere destan bir beyaz ati
varmis ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin
tamamini teklif etmis ama adam satmaya yanasmamis..
"Bu at, bir at degil benim için; bir dost, insan
dostunu satar mi" dermis hep. Bir sabah kalkmislar ki,
at yok. Köylü ihtiyarin basina toplanmis: "Seni ihtiyar bunak,
bu ati sana birakmayacaklari, çalacaklari belliydi. Krala
satsaydin, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yasardin.
Simdi ne paran var, ne de atin" demisler...
Ihtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin" demis.
"Sadece at kayip" deyin, "Çünkü gerçek bu.
Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiginiz karar.
Atimin kaybolmasi, bir talihsizlik mi, yoksa bir sans mi?
Bunu henüz bilmiyoruz. Çünkü bu olay henüz bir baslangiç.
Arkasinin nasil gelecegini kimse bilemez."
Köylüler ihtiyar bunaga kahkahalarla gülmüsler.
Aradan 15 gün geçmeden at, bir gece ansizin dönmüs...
Meger çalinmamis, daglara gitmis kendi kendine.
Dönerken de, vadideki 12 vahsi ati pesine takip getirmis.
Bunu gören köylüler toplanip ithiyardan özür dilemisler.
"Babalik" demisler, "Sen hakli çiktin. Atinin
kaybolmasi bir talihsizlik degil adeta bir devlet kusu
oldu senin için, simdi bir at sürün var.."
"Karar vermek için gene acele ediyorsunuz"
demis ihtiyar. "Sadece atin geri döndügünü söyleyin.
Bilinen gerçek sadece bu. Ondan ötesinin ne getirecegini
henüz bilmiyoruz. Bu daha baslangiç.
Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz
kitap hakkinda nasil fikir yürütebilirsiniz?"
Köylüler bu defa açikçn ihtiyarla dalga geçmemisler
ama içlerinden "Bu herif sahiden gerzek" diye geçirmisler...
Bir hafta geçmeden, vahsi atlari terbiye etmeye çalisan
ihtiyarin tek oglu attan düsmüs ve ayagini kirmis.
Evin geçimini temin eden ogul simdi uzun zaman
yatakta kalacakmis. Köylüler gene gelmisler ihtiyara.
"Bir kez daha hakli çiktin" demisler.
"Bu atlar yüzünden tek oglun, bacagini uzun süre
kullanamayacak. Oysa sana bakacak baskasi da yok.
Simdi eskisinden daha fakir, daha zavalli olacaksin"
demisler. Ihtiyar "Siz erken karar verme
hastaligina tutulmussunuz" diye cevap vermis.
"O kadar acele etmeyin. Oglum bacagini kirdi.
Gerçek bu. Ötesi sizin verdiginiz karar. Ama acaba
ne kadar dogru. Hayat böyle küçük parçalar halinde
gelir ve ondan sonra neler olacagi size asla bildirilmez."
Birkaç hafta sonra, düsmanlar kat kat büyük bir ordu
ile saldirmis. Kral son bir ümitle eli silah tutan
bütün gençleri askere çagirmis. Köye gelen görevliler,
ihtiyarin kirik bacakli oglu disinda bütün gençleri
askere almislar. Köyü matem sarmis. Çünkü savasin
kazanilmasina imkân yokmus, giden gençlerin ya
ölecegini ya da esir düsecegini herkes biliyormus.
Köylüler, gene ihtiyara gelmisler... "Gene hakli
oldugun kanitlandi" demisler. "Oglunun bacagi kirik
ama hiç degilse yaninda. Oysa bizimkiler,
belki asla köye dönemeyecekler. Oglunun bacaginin
kirilmasi, talihsizlik degil, sansmis meger..."
"Siz erken karar vermeye devam edin" demis,
ihtiyar. "Oysa ne olacagini kimseler bilemez.
Bilinen bir tek gerçek var. Benim oglum yanimda,
sizinkiler askerde... Ama bunlarin hangisinin talih,
hangisinin snssizlik oldugunu sadece Allah biliyor."