23 Nisan...
Gerçekten Neşe Doluyor mu Her İnsan?
Gerçekten Neşe Doluyor mu Her İnsan?
Bugün 23 Nisaaaan neşe doluyor insan. Yıllardır dilimizde marş olmuş 23 nisan şiirlerinden biridir. Geçtiğimiz günlerde kutladığımız Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı tüm yurtta coşkuyla kutlandı. Okullarda haftalar öncesinden hazırlıklar başladı. Bu bayram telaşı aileleride sardı. Kimi çocuğumuz en güzel yöresel kıyafetlerle folklor gösterilerine hazırlanırken,kimi çocuklarımız bugüne özel yazılmış en güzel şiirleri ezberlemeye çalıştı. Kimileri de marşlarımızı, türkülerimizi ezberleyip koro halinde söylemek için hazırlandı.
Kimileri de….
Evet kimileri de tüm bu hazırlıkları aileleriyle beraber gözleri buğulanarak uzaktan izlemekle yetindi. Doyasıya bir bayram coşkusu yaşayamamanın hüznü sardı camdan kalplerini. Büyükşehirlerde yaşayanların bir kısmını bu kimilerinin içine katmıyorum. Ama az gelişmiş ve kırsal bölgelerde yaşayan engelli ve ailesi... En zor durumda olanlar da onlar maalesef. Kendi yaşadıkları sorunlar yetmiyormuş gibi bir de bilinçsiz bir toplumla mücadele etmek durumunda kalıyorlar. Onlar toplumun bilinçsizce ve önyargılı yaklaşımları yüzünden böyle özel günleri pencerenin ardından izleyerek yaşamaya çalışıyorlar.
Onlar suretleri farklı olsa da, sireti farklı olmayan, içinde dünyaları içine alabilecek bir kalp taşıyan bizim çocuklarımız. Bu bayramı kutlamak diğer çocuklar kadar onlarında hakkı. Öyleyse neden toplum olarak onların varlığını,ihtiyaçlarını,hayallerini bu kadar görmezden geliyoruz? Asıl kör,sağır ve dilsiz olan onlar mı, yoksa onların bu durumlarını görmezden duymazdan ve bilmezden gelen bizler miyiz? Bunun cevabını herkes kendi versin....
Yazımı bir engelli annesinin şiirinden bir alıntıyla noktalamak istiyorum..
Fatma Şahin
***
Ben istedim senin için güzel bir dünyayı.
Katılabildiğin 23 Nisan lar istedim,
Kürsüde şiir okumanı istedim.
Biliyorum ne kadar çok istediğini andımızı söylemeyi,
Bunu çok güzel başarabileceğine öğretmenler de inansın istedim.
29 Ekim de seninle daha anlamlı olacak fener alayları istedim.
Atam bayramları tüm çocuklara hediye etmedi mi?.
Senin hediyeni kimse elinden almasın istedim.
Senin de bir şansı hak ettiğine,
Senin de başarabileceğine inanacak öğretmenler istedim.
Çocukların hatta öğretmenlerin yarışmadığı,
Gerçekten de eğitim için var olan okullar istedim.
Yeteneklerini görecek gözler, sana da bir şans verecek yürekler istedim.
Kapıya gelip seni oyuna çağıran arkadaşlar istedim.
Oyunu bırakıp yemek yemeye zaman ayırmamak için ekmek arası alıp koştuğun bahçeler istedim.
Sen de yaramazlıklarını saklamak için yalanlar söyle istedim.
Beni kötü sanma, sıradan ol istedim.
Ben olmadan gideceğin parklar istedim.
Çocuklarına hoşgörüyü, sevgiyi öğreten ebeveynler istedim.
Tüm denizyıldızı yakınları ve hatta yürekli tüm insanlar kenetlensin istedim.
Size sizin kadar saf, sizin kadar temiz bir dünya kuralım istedim.
Nasıl olursan ol mutlu ol istedim. Mutlu olacağın bir dünya istedim…
Henüz başaramadım meleğim ama sanma ki vazgeçtim.
Son nefesime kadar çalışacağım meleğim
Ve bir gün mutlaka başaracağım
Birlikte başaracağız bu umut dünyasını kurmayı…
Ve inanıyorum ki insanlar bir gün anlayacak sizin dünyada oluş nedeninizi.
Tanrının iyiliği, dürüstlüğü, saflığı, arınmışlığı,
Ve koşulsuz sevgiyi bize öğretmek için,
Sizi bize tüm dünyaya armağan ettiğini anlasın tüm insanlar istedim.
HÜLYA B. KAPTANOĞLU