Selamun Aleykum,
Tasavvufi yola girmek isteyen mumin muridler icin ilk kapi temiz ve halis duygularla tevbe etmektir.
Allah Taala: «Ey iman edenler, hepiniz toptan Allah´a tevbe ediniz, umulur ki, felah bulursunuz» (Nur, 24/31), buyurmuştur.
Hz. Enes, Resûlüllah (s.a.) dan şu hadisi rivayet etmiştir: "Günahtan tevbe eden, günahsız gibidir. Allah bir kulunu sevdi mi, günah ona zarar vermez (çünkü tevbe etmesini nasip eyler)". Bundan sonra Resûlüllah: «Şüphesiz ki, Allah tevbe edenleri sever, tertemiz olanları sever» (Bakara, 2/222) mealindeki âyeti okudu. Ya Resûlallah, tevbenin alâmeti nedir diye sorulunca: «Pişmanlık» (nedamet)» buyurdu..
Zira pismanlikla yapilan tevbe'den sonra simsiyah olmus olan kalb sanki yeni dogmus bebegin sahip oldugukalb gibi, beyaza doner. Buda muridin zamanla sahip olacagi ilimdeki feyzin bereketin daha rahat bir sekilde kalbe islenmesine sebep olacaktir.
Tevbe'nin manasi terk etmek demektir. Tasavvuf da tevbe gunahlardan sebebiyle yapilacagi gibi esas manada dunyadan yuz cevirip sahibine yani Allah c.c. yonelmektir. Bir mumin sahip oldugu gunahlar sebebiyle dua ederken sufiler gafletle gecen gunleri icin tevbe ederler.
Tevbe'nin bir baska manasida kalb'de bulunan dunyaya ait olan herseyi silmektir.
Ebu Hafs Haddad´ın: «Şu demircilik sanatını birkaç defa terkettim, fakat tekrar başladım. Sonra bu iş beni terketti, bir daha ona dönmedim,» (çünkü bundan daha faziletli olan amellerle meşgul olmuştum) dedigi rivayet edilir..
Kulun derecesine gore 3 turlu tevbe vardir. Abdullah Temimi k.s. soyle aciklar:
«Günah (ve hatadan) tevbe eden tevbekâr ile gafletten tevbe eden tevbekâr ve bir de iyi amellerini görüp (ona değer vermekten) tevbe eden tevbekâr arasında ne kadar büyük fark var!»
En son yazilan tevbe riya yani gizli sirk tevbesidir. Gercek manada tevbe gunaha tevbe edip bir daha ona donmemektir. Ayni gunahi tekrar isleyenlerin halini Zinnun-i Misri k.s. anlatiyor..
«Günahı kökünden söküp atmayan istiğfar (ve tevbe), yalancıların tevbesidir,»
Tabiki insanlarin her isinde oldugu gibi tevbe konusunda da bizim elimizde olan birsey yoktur. Zira Cenab-i Mevla irade ederse yani nasip ederse kula tevbe imkani dogar. Bunuda Ebu Hafs k.s. cok guzel aciklamistir..
«Kulun tevbede bir rolü yoktur, çünkü tevbe (ve dönüş, önce Allah´tan) kuladır, kuldan (Allah´a) değildir». (Allah irade ederse kul tevbe eder)...
Adamın biri Râbiatü´l-Adevî´yeye: Benim hata ve günahım çok, tevbe etsem Allah kabul eder mi diye sordu. Râbia: «Hayır! O sana tevbeyi nasibederse ancak o zaman tevbe edebilirsin», dedi.
Günah işleyen bir insan hatalı olduğuna kesinlikle inanır, bu inançla tevbe eder, sonra tevbesinin kabulü konusunda şüphe eder, bilhassa tevbenin kabul edilmesinin hakkı ve şartı Hakk Taâlâ´nın sevgisine lâyık (müstahak) bulunmak olduğuna inanır, vasıfları sebebiyle Allah´ın mahabbetini hak etmekten uzak bulunduğuna dair nefsinde emmâreler bulunduğuna, kani olur. Bu durumda tevbe etmeyi gerektiren bir günah işlediğine inanan kul için Allah c.c. tan af dilemek şart olur. Nitekim ecel gelinceye kadar (salih amel işleme halinin devam etmemesi) endişesini taşımak lâzımdır, denilmiştir.
Yüce Allah´ın: «De ki; Allah´ı seviyorsanız bana tâbi olun ki, Allah da sizi sevsin» (Âli Imran, 3/31) buyurması bunu göstermektedir.
Devamlı istiğfar Resûlüllah (s.a.) in sünneti ve âdeti idi. Resûlüllah (s.a.): «Kalbimi bir perde (hicap) örter de (Allah ile arama gerilen bu perde) kalksın diye günde yetmiş kere estağfirullah, (Allah´tan mağfiret diliyorum) derim,» buyurmuştur.
Bu hadis daha derin manada tefsir edilirse Resulullahin s.a.v sahip oldugu buyuk makamlara da isaret eder. Zira bir makamdan daha yuksek makama gectigi vakit alt makamdaki hali icin tevbe eder. Tabiki bizim tevbemiz normal bir muminin gunahlari sebebiyle yaptigi tevbe'dir...
Ayetler, hadisler Cenab-i Mevla sefaatini nasil etsin Imam Kuseyri'nin Kuseyri Risalesinden rivayettir.
Tasavvufi yola girmek isteyen mumin muridler icin ilk kapi temiz ve halis duygularla tevbe etmektir.
Allah Taala: «Ey iman edenler, hepiniz toptan Allah´a tevbe ediniz, umulur ki, felah bulursunuz» (Nur, 24/31), buyurmuştur.
Hz. Enes, Resûlüllah (s.a.) dan şu hadisi rivayet etmiştir: "Günahtan tevbe eden, günahsız gibidir. Allah bir kulunu sevdi mi, günah ona zarar vermez (çünkü tevbe etmesini nasip eyler)". Bundan sonra Resûlüllah: «Şüphesiz ki, Allah tevbe edenleri sever, tertemiz olanları sever» (Bakara, 2/222) mealindeki âyeti okudu. Ya Resûlallah, tevbenin alâmeti nedir diye sorulunca: «Pişmanlık» (nedamet)» buyurdu..
Zira pismanlikla yapilan tevbe'den sonra simsiyah olmus olan kalb sanki yeni dogmus bebegin sahip oldugukalb gibi, beyaza doner. Buda muridin zamanla sahip olacagi ilimdeki feyzin bereketin daha rahat bir sekilde kalbe islenmesine sebep olacaktir.
Tevbe'nin manasi terk etmek demektir. Tasavvuf da tevbe gunahlardan sebebiyle yapilacagi gibi esas manada dunyadan yuz cevirip sahibine yani Allah c.c. yonelmektir. Bir mumin sahip oldugu gunahlar sebebiyle dua ederken sufiler gafletle gecen gunleri icin tevbe ederler.
Tevbe'nin bir baska manasida kalb'de bulunan dunyaya ait olan herseyi silmektir.
Ebu Hafs Haddad´ın: «Şu demircilik sanatını birkaç defa terkettim, fakat tekrar başladım. Sonra bu iş beni terketti, bir daha ona dönmedim,» (çünkü bundan daha faziletli olan amellerle meşgul olmuştum) dedigi rivayet edilir..
Kulun derecesine gore 3 turlu tevbe vardir. Abdullah Temimi k.s. soyle aciklar:
«Günah (ve hatadan) tevbe eden tevbekâr ile gafletten tevbe eden tevbekâr ve bir de iyi amellerini görüp (ona değer vermekten) tevbe eden tevbekâr arasında ne kadar büyük fark var!»
En son yazilan tevbe riya yani gizli sirk tevbesidir. Gercek manada tevbe gunaha tevbe edip bir daha ona donmemektir. Ayni gunahi tekrar isleyenlerin halini Zinnun-i Misri k.s. anlatiyor..
«Günahı kökünden söküp atmayan istiğfar (ve tevbe), yalancıların tevbesidir,»
Tabiki insanlarin her isinde oldugu gibi tevbe konusunda da bizim elimizde olan birsey yoktur. Zira Cenab-i Mevla irade ederse yani nasip ederse kula tevbe imkani dogar. Bunuda Ebu Hafs k.s. cok guzel aciklamistir..
«Kulun tevbede bir rolü yoktur, çünkü tevbe (ve dönüş, önce Allah´tan) kuladır, kuldan (Allah´a) değildir». (Allah irade ederse kul tevbe eder)...
Adamın biri Râbiatü´l-Adevî´yeye: Benim hata ve günahım çok, tevbe etsem Allah kabul eder mi diye sordu. Râbia: «Hayır! O sana tevbeyi nasibederse ancak o zaman tevbe edebilirsin», dedi.
Günah işleyen bir insan hatalı olduğuna kesinlikle inanır, bu inançla tevbe eder, sonra tevbesinin kabulü konusunda şüphe eder, bilhassa tevbenin kabul edilmesinin hakkı ve şartı Hakk Taâlâ´nın sevgisine lâyık (müstahak) bulunmak olduğuna inanır, vasıfları sebebiyle Allah´ın mahabbetini hak etmekten uzak bulunduğuna dair nefsinde emmâreler bulunduğuna, kani olur. Bu durumda tevbe etmeyi gerektiren bir günah işlediğine inanan kul için Allah c.c. tan af dilemek şart olur. Nitekim ecel gelinceye kadar (salih amel işleme halinin devam etmemesi) endişesini taşımak lâzımdır, denilmiştir.
Yüce Allah´ın: «De ki; Allah´ı seviyorsanız bana tâbi olun ki, Allah da sizi sevsin» (Âli Imran, 3/31) buyurması bunu göstermektedir.
Devamlı istiğfar Resûlüllah (s.a.) in sünneti ve âdeti idi. Resûlüllah (s.a.): «Kalbimi bir perde (hicap) örter de (Allah ile arama gerilen bu perde) kalksın diye günde yetmiş kere estağfirullah, (Allah´tan mağfiret diliyorum) derim,» buyurmuştur.
Bu hadis daha derin manada tefsir edilirse Resulullahin s.a.v sahip oldugu buyuk makamlara da isaret eder. Zira bir makamdan daha yuksek makama gectigi vakit alt makamdaki hali icin tevbe eder. Tabiki bizim tevbemiz normal bir muminin gunahlari sebebiyle yaptigi tevbe'dir...
Ayetler, hadisler Cenab-i Mevla sefaatini nasil etsin Imam Kuseyri'nin Kuseyri Risalesinden rivayettir.
