S.A
Dünyaya gelmeden önce bilmezdik hangi erkeğin sülbüne geçeceğimizi hangihanımın rahminde büyüyeceğimizi. Şimdi de bir başka cehalet tablosuyla karşı karşıyayız. Üzerinde seyahat ettiğimiz bu arz küresinden, berzah alemine hangi vasıta ile seyahat edeceğiz? Bu yolculukta trafik kazasına mı bineceğiz, kalp sektesine mi? Hangi hastalık bizi ölümün eşiğine getirip, ölüm meleğine teslim edecek? Beşer olarak bu sorumuza cevap vermekten son derece aciziz.
Azrail (a.s) her gün beş yüz bini aşkın insanın ruhunu kabzediyor. Her gün bir deste insan, bir bağ beşer kaldırıyor bu dünyadan. İçinde ihtiyarı da var genci de... Zengini de var fakiri de... Hepsinden önemlisi; içinde salihi de var fasıkı da. Mü'mini de var kafiri de...
Bu bağ ve desteler bize şunları haykırıyor:
"Ölümde herkes eşit... Bir gün de siz biçileceksiniz. Dikkat edin de gafil yakalanmayın. Ölüm meleği sizi isyan üzere bulmasın.”
Kendiniz sefahete değil de, ibadete kaptırın. Gözünüzü başkasının şusuna buşuna değil, kendi ebedi hayatınıza dikin; onu düşünün onun için bir şeyler yapmaya gayret edin. Ölümünüz vazifesini hakkıyla yapan bir askerin, kışlasını terk etmesi gibi olsun; yahut imtihan kağıdını doğru cevaplarla dolduran bir öğrencinin sınıftan çıkmasına benzesin.
İhtiyarladığınızda sizi artık taşıyamayan ayaklarınıza eskimiş ayakkabılar nazarıyla bakın. Ağrılı sızılı bedeninizi yırtık bir elbise gibi değerlendirin. Bunlara fazla önem vermeyin. Yeter ki siz eskimeyin; ruhunuz dinç kalsın; bedeniniz yıprandıkça gönlünüze güç gelsin, kalbiniz kuvvetlensin…
Gönlünüz iman ve ibadet ile güçlü olursa, elbisenizden tamamen soyunacağınız o son günde sıkıntınız az olur. Kalbinizi ne kadar az şeye bağlarsanız, dünyadan kopmanızda o kadar kolay olur.
Bu sizin elinizde… Lakin tatbikatınız bu yolda değil. Ölümü düşündükçe dünyaya daha fazla sarılıyorsunuz. Ondan ayrılmanız ruhunuza her geçen gün bir az daha zor geliyor. Bilmeden kendi kuyunuzu kendi elinizle kazıyorsunuz.
Halbuki bu kabir alemi, öyle pek korkulacak gibi değil. Aksine dünyadan daha güzel. O alemden bu aleme sağlam doğabiliyor musunuz, gerisini hiç düşünmeyin. Buraya “berzah alemi” demeleri boşuna mı? Berzah, yani perde… Dünya ile ahiret arasında bir geçit, bir köprü… Mü’minler için dünyadan daha güzel. Cennetten daha geri… İnanmayanlar içinse tam tersi; dünyadan daha elim, cehennemden daha ferah. Bir bakıma ilkbahar ve sonbahar gibi. Bu mevsimler de birer perde değil mi? Birisi kış ile yaz arasında, diğeri yaz ile kış arasında…
Fırsat elinizde iken, kabrinizi orada güzelleştirmeye bakın. Öyle çalışın ki, bu alem sizin içn seher vakti gibi olsun, akşamın alaca karanlığına benzesin.
Biz bütün fırsatları kaybettik. Artık ne elimiz bizim ne de dilimiz… Gafletinizi gördükçe , size bir şeyler söylemek, ondan da öte bir şeyler haykırmak istiyoruz. Ama artık ne dudaklarımızla, ne dilimizle, ne ses tellerimizle ve ne de hava tabakasıyla bir alakamız kalmadı … Şimdi bedenimiz,aslına rücu etmek üzere çürümeye terk edilmiş durumda. Artık istesek de ayaklarımız hak yola bir adım olsun attıramıyoruz . Bir gün sizde bizim gibi olacak ömrünüzü daha iyi değerlendiremediğiniz için “ah”lar çekeceksiniz.
Ölüm , insana verilen cüz’i iradenin son sınırı. Ölüm, nefiz ve cüz’i irade… üçünün cenazesi birlikte kalkıyor. Artık bizim için bu üçü de çok gerilerde kaldı. Şimdi yaptıklarımızın karşılığını görmenin ilk durağındayız. Cüz’ i irademizin acı ve tatlı meyvelerini burada tadıyoruz. Bize tanınan bütün fırsatlar şimdi son bulmuş durumda. Allah ‘ın mutlak iradesinin tam hükmü altındayız. O’nun lütfettiği kadar zevk alabiliyor, yahut O’nun irade buyurduğu kadar azap çekiyoruz. Bu alemden mahşere yine O’nun iradesiyle çıkacak ve kendi keyfimizce değil ,Allah ‘ın hakimiyeti altında hesabımızı vereceğiz.
Biz mahşeri bekliyoruz, siz ölümden kaçıyorsunuz.; ne garip değil mi?
Ölüm sizin için önünüzde duruyor, bizim ise çok gerimizde kaldı. Yine de siz bize acıyor, bizim için elem çekiyorsunuz.
“Kabir , Cennet bahçelerinden bir bahçe , yahut cehennem çukurlarından bir çukurdur.” Hadisi şerifini duymuşsunuzdur. Bizler bu alemde o hadisi şerifin manasını yaşıyoruz. Size ilk ve son tavsiyemiz;ÖMRÜNÜZÜ ÖYLE GEÇİRİNİZ Kİ, KABRİNİZ SİZİN İÇİN KÜÇÜK BİR CENNET OlSUN.”
Prof. Dr. Alaaddin Başar
DUA İLE ALLAH A EMANET OLUN
Dünyaya gelmeden önce bilmezdik hangi erkeğin sülbüne geçeceğimizi hangihanımın rahminde büyüyeceğimizi. Şimdi de bir başka cehalet tablosuyla karşı karşıyayız. Üzerinde seyahat ettiğimiz bu arz küresinden, berzah alemine hangi vasıta ile seyahat edeceğiz? Bu yolculukta trafik kazasına mı bineceğiz, kalp sektesine mi? Hangi hastalık bizi ölümün eşiğine getirip, ölüm meleğine teslim edecek? Beşer olarak bu sorumuza cevap vermekten son derece aciziz.
Azrail (a.s) her gün beş yüz bini aşkın insanın ruhunu kabzediyor. Her gün bir deste insan, bir bağ beşer kaldırıyor bu dünyadan. İçinde ihtiyarı da var genci de... Zengini de var fakiri de... Hepsinden önemlisi; içinde salihi de var fasıkı da. Mü'mini de var kafiri de...
Bu bağ ve desteler bize şunları haykırıyor:
"Ölümde herkes eşit... Bir gün de siz biçileceksiniz. Dikkat edin de gafil yakalanmayın. Ölüm meleği sizi isyan üzere bulmasın.”
Kendiniz sefahete değil de, ibadete kaptırın. Gözünüzü başkasının şusuna buşuna değil, kendi ebedi hayatınıza dikin; onu düşünün onun için bir şeyler yapmaya gayret edin. Ölümünüz vazifesini hakkıyla yapan bir askerin, kışlasını terk etmesi gibi olsun; yahut imtihan kağıdını doğru cevaplarla dolduran bir öğrencinin sınıftan çıkmasına benzesin.
İhtiyarladığınızda sizi artık taşıyamayan ayaklarınıza eskimiş ayakkabılar nazarıyla bakın. Ağrılı sızılı bedeninizi yırtık bir elbise gibi değerlendirin. Bunlara fazla önem vermeyin. Yeter ki siz eskimeyin; ruhunuz dinç kalsın; bedeniniz yıprandıkça gönlünüze güç gelsin, kalbiniz kuvvetlensin…
Gönlünüz iman ve ibadet ile güçlü olursa, elbisenizden tamamen soyunacağınız o son günde sıkıntınız az olur. Kalbinizi ne kadar az şeye bağlarsanız, dünyadan kopmanızda o kadar kolay olur.
Bu sizin elinizde… Lakin tatbikatınız bu yolda değil. Ölümü düşündükçe dünyaya daha fazla sarılıyorsunuz. Ondan ayrılmanız ruhunuza her geçen gün bir az daha zor geliyor. Bilmeden kendi kuyunuzu kendi elinizle kazıyorsunuz.
Halbuki bu kabir alemi, öyle pek korkulacak gibi değil. Aksine dünyadan daha güzel. O alemden bu aleme sağlam doğabiliyor musunuz, gerisini hiç düşünmeyin. Buraya “berzah alemi” demeleri boşuna mı? Berzah, yani perde… Dünya ile ahiret arasında bir geçit, bir köprü… Mü’minler için dünyadan daha güzel. Cennetten daha geri… İnanmayanlar içinse tam tersi; dünyadan daha elim, cehennemden daha ferah. Bir bakıma ilkbahar ve sonbahar gibi. Bu mevsimler de birer perde değil mi? Birisi kış ile yaz arasında, diğeri yaz ile kış arasında…
Fırsat elinizde iken, kabrinizi orada güzelleştirmeye bakın. Öyle çalışın ki, bu alem sizin içn seher vakti gibi olsun, akşamın alaca karanlığına benzesin.
Biz bütün fırsatları kaybettik. Artık ne elimiz bizim ne de dilimiz… Gafletinizi gördükçe , size bir şeyler söylemek, ondan da öte bir şeyler haykırmak istiyoruz. Ama artık ne dudaklarımızla, ne dilimizle, ne ses tellerimizle ve ne de hava tabakasıyla bir alakamız kalmadı … Şimdi bedenimiz,aslına rücu etmek üzere çürümeye terk edilmiş durumda. Artık istesek de ayaklarımız hak yola bir adım olsun attıramıyoruz . Bir gün sizde bizim gibi olacak ömrünüzü daha iyi değerlendiremediğiniz için “ah”lar çekeceksiniz.
Ölüm , insana verilen cüz’i iradenin son sınırı. Ölüm, nefiz ve cüz’i irade… üçünün cenazesi birlikte kalkıyor. Artık bizim için bu üçü de çok gerilerde kaldı. Şimdi yaptıklarımızın karşılığını görmenin ilk durağındayız. Cüz’ i irademizin acı ve tatlı meyvelerini burada tadıyoruz. Bize tanınan bütün fırsatlar şimdi son bulmuş durumda. Allah ‘ın mutlak iradesinin tam hükmü altındayız. O’nun lütfettiği kadar zevk alabiliyor, yahut O’nun irade buyurduğu kadar azap çekiyoruz. Bu alemden mahşere yine O’nun iradesiyle çıkacak ve kendi keyfimizce değil ,Allah ‘ın hakimiyeti altında hesabımızı vereceğiz.
Biz mahşeri bekliyoruz, siz ölümden kaçıyorsunuz.; ne garip değil mi?
Ölüm sizin için önünüzde duruyor, bizim ise çok gerimizde kaldı. Yine de siz bize acıyor, bizim için elem çekiyorsunuz.
“Kabir , Cennet bahçelerinden bir bahçe , yahut cehennem çukurlarından bir çukurdur.” Hadisi şerifini duymuşsunuzdur. Bizler bu alemde o hadisi şerifin manasını yaşıyoruz. Size ilk ve son tavsiyemiz;ÖMRÜNÜZÜ ÖYLE GEÇİRİNİZ Kİ, KABRİNİZ SİZİN İÇİN KÜÇÜK BİR CENNET OlSUN.”
Prof. Dr. Alaaddin Başar
DUA İLE ALLAH A EMANET OLUN