İmam-ı Azam Hazretleri’nin genç bir komşusu vardı. Her gece evine içkili gelir, çıkardığı gürültü ile imamı çok rahatsız ederdi.
İmam, gençten hiç şikayetçi olmaz, komşusunun haline tahammül ederdi. Bir gün başkalarının şikayetinden olsa gerek genci hapse attılar. Ertesi gece gencin sesini duymayan Ebu Hanife (ra) şaşırdı ve,
‘- Genç komşumuzun sesleri niçin kulağımıza gelmiyor?’ diye sordu.
-Efendim, o sarhoşu vali hapse attırdı, dediler. Ertesi sabah doğruca valinin konağına gitti. Talebeleri, hocamız herhalde valiye teşekkür edecek, diye düşünüyordu. Vali, onu görür görmez ayağa fırladı, hürmet etti ve;
‘- Ya imam! Teşriflerinizin sebebini lütfen söyler misiniz?’ dedi. O da, komşusu olan gencin serbest bırakılmasını rica etti. Vali,
‘- Efendim, böyle ehemmiyetsiz bir mesele için niye zahmet ettiniz? Haber gönderseydiniz emriniz derhal yerine getirilirdi.’ cevabını verdi. Delikanlı serbest bırakıldı. İmam’la karşılaştıklarında oldukça mahcuptu. Kendisini bizzat çok rahatsız etmişti. Ebu Hanife, “Bak biz seni unutmuyoruz.” sözleriyle iltifat buyurdu. Genç kısa zaman sonra tövbe etti ve İmam’ın talebeleri arasına katıldı. Evet! Onlar, kimseyi itmiyor, kınamıyor, suçlamıyor, belki sadece kendine zulmeden zavallılara acıyor ve yardım etmeye çalışıyorlardı. Başkası ne yaparsa yapsın, onlar kendilerine düşeni yapıyordu.
İmam, gençten hiç şikayetçi olmaz, komşusunun haline tahammül ederdi. Bir gün başkalarının şikayetinden olsa gerek genci hapse attılar. Ertesi gece gencin sesini duymayan Ebu Hanife (ra) şaşırdı ve,
‘- Genç komşumuzun sesleri niçin kulağımıza gelmiyor?’ diye sordu.
-Efendim, o sarhoşu vali hapse attırdı, dediler. Ertesi sabah doğruca valinin konağına gitti. Talebeleri, hocamız herhalde valiye teşekkür edecek, diye düşünüyordu. Vali, onu görür görmez ayağa fırladı, hürmet etti ve;
‘- Ya imam! Teşriflerinizin sebebini lütfen söyler misiniz?’ dedi. O da, komşusu olan gencin serbest bırakılmasını rica etti. Vali,
‘- Efendim, böyle ehemmiyetsiz bir mesele için niye zahmet ettiniz? Haber gönderseydiniz emriniz derhal yerine getirilirdi.’ cevabını verdi. Delikanlı serbest bırakıldı. İmam’la karşılaştıklarında oldukça mahcuptu. Kendisini bizzat çok rahatsız etmişti. Ebu Hanife, “Bak biz seni unutmuyoruz.” sözleriyle iltifat buyurdu. Genç kısa zaman sonra tövbe etti ve İmam’ın talebeleri arasına katıldı. Evet! Onlar, kimseyi itmiyor, kınamıyor, suçlamıyor, belki sadece kendine zulmeden zavallılara acıyor ve yardım etmeye çalışıyorlardı. Başkası ne yaparsa yapsın, onlar kendilerine düşeni yapıyordu.