Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[Hatice-tül Kübra]

İnsanın dünya hayatında, önemli bir sığınağı, saadeti, küçük dünyası ve cenneti kendi evidir. Acaba bizim evimiz nasıl bir yer? Cennetten bir köşe mi? Aile fertleri eve döndüğü zaman fırtınalı bir denizden limana sığını...r gibi huzur ve sükûn buluyor mu..

Eğer bulmuyorsa neden onu cennetten bir köşeye çevirmeye gayret etmiyoruz? Dünyada cenneti yaşamak varken cehennemi bir hayatı yaşıyoruz? Hem eşimizin hem kedimizin “ah”larını arşa yükseltiyoruz? Bunun suçunu da çoğu kez eşimizde arıyoruz..

Evlenmek ve ev kurmak kolay. Önemli olan evliliği devam ettirmek ve evimizi cennetten bir köşeye çevirmektir..

 

[Muhtazaf]

Evlenen kişiler huzur ve mutluluk arıyorlarsa birbirlerini benimsesinler.
Enelerini değil saygılarını ön planda tutsunlar.
Küçük şeyler için birbiri ile tartışmasınlar ama fikirlerini kırmadan söylesinler.
Birbirlerini aşağılamasınlar ama yüceltmesinler seviyeyi kendi sınırlarında tutsunlar.
Birbirlerine küçük hediyelerle iltifatlarla sevgilerini canlı tutsunlar.
Her biri dışarıdan gelince selamlaşsınlar hal hatır sorsunlar.
Erkek hakkı kadın hakkı diye tutturmasınlar.
Dinin verdiği sınırları aşmasınlar, Kendi yorumlarını katmasınlar. (Dine)
Erkek de Kadın da yordun olduklarında birbirlerine dinlenmeleri için şans tanısınlar.
İnsan hata yapar, hatalar af edilir, ama af ediliyorum diye hata yapmayı normal bir olay gibi görmemeli.
Kadın ve Erkek bir bütünü tamamlar, işte o bütün olmak için parçalanmamaya gayret edelim.
Son söz!
Kendi egomuz için çocuklarımızı ruhsal ölüler haline getirmiyelim.
M.S.A

 

[Hatice-tül Kübra]

Evlenmek en kolay adımdır bir ilişki için. Başlangıçta karmaşık gibi görünse de, yaşanan heyecan arasında endişeler eriyip gider. Yeni bir hayat ve sevdiğinle yeni bir başlangıç… Her şey pespembedir. Mobilyalar, insanlar, kaynanalar, kayınpederler, görümceler, baldızlar... Ortalık sütlimandır. Hatalar, eleştiriler rahatlıkla tolere edilir. Hatta farkına bile varılmaz.
Erkek yakışıklı, zeki ve sevgi doludur. Çok güzel aşk şiirleri yazar sevdiğinin adıyla başlayan... Kırmızı güller taşır her gün ona, buket buket... Yanağında bir sivilce çıksa, doktor doktor gezdirir onu. Narin bir çiçeği büyütmeye çalışan bir bahçıvan gibi titrer üzerine...
Kadınsa çok güzeldir, erkeğin yazdığı şiirler tadında... Gözleri parlak, yanakları al, dili çok tatlıdır. Anlayışlıdır, sevecendir ve kendini erkeğine adamıştır. Onun mutluluğu için her şeyi yapmaya hazırdır. Ona hizmet etmek, en büyük zevktir...
Sonra ansızın bir şey olur. Evliliğin üzerinden duruma göre 6 ay ya da 1 yıl geçtikten sonra, bazen de üç hafta sonra başlar her şey. Erkeğin göbeğini fark eder önce kadın. Erkekse, "Maç seyredip bira içersen olacağı budur." dırdırları arasında görmeye çalışır golü.
O yakışıklı, aşk dolu adam gider; yerini karısını dinlemeyen, kendini televizyona adamış, işten yorgun gelip hizmet bekleyen, karısının boyattığı saçlarını ancak altı ay sonra bir başkasının yardımıyla fark eden, çiçeğe harcanan parayı israf sayan, çoraplarını evin her köşesine dağıtan, çocuklarını ihmal eden, doğum günlerini ve yıldönümlerini temelli hafızasından silen bir adam almıştır.
Baharda açan çiçekler misali o yumuşak huylu kadınsa sanki metamorfoza uğramış, yerine her şeye dırdır eden, sürekli ilgi bekleyen, ev işlerinden şikayet eden, her indirim yazısına mıknatıs gibi çekilip kredi kartlarının limitini zorlayan, sürekli erkeğin artık onu sevmediğinden yakınan, erkeğinin kafasının hiç çalışmadığını her fırsatta özenle belirten, sorgu memurlarını şaşırtacak bir yetenekle erkeğinin her adımını arkası gelmez sorularla denetleyen, maçlarda en önemli pozisyonlarda televizyonun önünden geçmeyi adet edinen, bozuk muslukları sık sık hatırlatan, kendi dışında tüm kadınları düşman ilan eden bir varlığa dönüşmüştür.
Tüm bunlara ek olarak kaynanalar, kayınpederler, görümceler, baldızlar artık eskisi gibi pembe değillerdir. Çoğu zaman yaşanan tartışmaların en önemli malzemeleri olurlar. Kendilerinin haberleri olmasa bile, sık sık kulakları çınlatılmakta, ailelere ve sülalelere kinayeli göndermeler yapılmaktadır.
Aslında kadının da erkeğin de kafasında aynı soru vardır: "Evlendiğim erkeğe ne oldu?"/ "Evlendiğim kadına ne oldu?"

 

[Hatice-tül Kübra]

Maskeler Düşer, Eşler Küser
Olan şey aslında çok basittir. Maskeler çıkmış ve bakış açıları değişmiştir. Canım-cicim aylarında eşler kendilerine değil, sevdiğine odaklanmış durumdadırlar. Eşinin istekleri, mutluluğu her şeyden önemlidir. Zaman geçtikçe kendi içlerine dönmeye başlarlar. Kendi beklentileri ve istekleri ön plana çıkar.
Artık evlidirler ve birbirlerine sahiptirler. Mücadele edecek bir şey kalmamıştır. Bu sahipliğin verdiği güven duygusu içinde, yüzlerindeki maskeyi çıkarırlar. Artık eşinden çok kendi istekleri önceliklidir ve mutlu olması için bu karşılanmalıdır. Her iki taraf da aynı düşünceye sahip olduğu için, her ikisinin de beklentileri havada kalmakta ve karşılayacak üçüncü bir şahıs olmadığı için, tartışmalar ve kavgalar doğmaktadır.
Artık şiir yazmaya gerek yoktur. Üzerine titremeye ve hizmet etmeye de gerek kalmamıştır. Anlayış ve sevecenlik anlamsızdır. Şimdi hataların yüze vurulma, ilginin musluğunu kapatma, kavgaların yaşanma zamanıdır.
Hiç kimse evlenirken birbirine "Diş macununu neresinden sıkıyorsun?" diye sormaz. Hiç önemli bir kriter değildir görünürde. Ama evlendikten sonra tartışmaların en önemli konularından birine dönüşür: "Sana kaç kere şu macunu dibinden sık demedim mi? Beni deli etmek için özellikle mi yapıyorsun?"
Sürekli yaşanan patlamalar, incir çekirdeğini doldurmayacak mevzuların bir dağ gibi büyümesi, ailelerin de desteğiyle çiftlerin arasına örülen duvarlar...
Başlangıçtaki o anlayıştan eser kalmamıştır. "Hiç kimse mükemmel değildir" felsefesi eşliğinde çiftler birbirlerinin eksikliklerini rahatlıkla görmezden gelebilirler. Ama evlendikten sonra birbirlerinin "Mükemmel erkek" ve "Mükemmel kadın" olmalarını beklerler. İmkansızın gerçekleşmesi ümidiyle de birbirlerini yer, bitirirler.

 

[Hatice-tül Kübra]

İncir Çekirdeğini Doldurmayan Tartışmalar
Kadınlar, erkeğin zihinlerinden geçeni bilmesini beklerler. Kendileri söylemeden, erkek durumu anlasın ve kafalarındaki modele harfi harfine uyarak ona göre davransın isterler. Kadın-erkek ilişkilerinde çok sık yaşanan bir tablo vardır. Kadın bir şeye bozulmuştur ve erkek sorar:
"Hayatım neyin var, ne oldu?"
"Yok bir şey."
"Ama gülmüyorsun, emin misin bir şey olmadığından?"
"Yok dedim ya!"
"Sanki canın sıkkın gibi, biri bir şey mi yaptı?"
"Offf, yok bir şey dedim ya Rahmi!"
"Ne oldu, çocuklar mı üzdü seni?"
"Yok, yok onlar değil..."
"Bana mı bir şeye kızdın?"
"Bilmiyorum!"
"Nasıl bilmezsin yaa! Bir şeye ya kızmışındır, ya kızmamışındır. Bunun bilmemesi nasıl oluyor Neriman!?"
"Oluyor işte Rahmi, oluyor!"
"Sen adamın ömrünü tüketirsin kadın. Kaprisin tuttu gene!"
"Tabi, oysa benim kapris yapacak neyim var ki? Bütün gün evi temizle, senin ve çocukların peşini topla, yemek yap, pazara git, çocukların ödevleriyle ilgilen, annenin telefondaki laflarına katlan. Bunun karşılığında kocan senden bir çiçeği bile esirgesin. Tek derdi eve gelip, ayaklarını uzatıp, kumandayla o maç senin bu haber benim gezinmek. Hem biliyor musun Rahmi, o kumandaya bile benden daha çok değer veriyorsun! Benimle evleneceğine onunla evlenseydin sen!"
"Çok iyi olurdu Neriman çok! Hem istediğim anda sesini kapatabilirdim o zaman!"
Bu böylece sürüp gider. Kökenine indiğinizde olayın buralara kadar uzamasının anlamsızlığı ile yüzleşirsiniz. Kadının tek beklentisi, erkeğin bir akşam eve gelirken ona küçük bir hediye getirmesi ve onu yanağından öpüp sevdiğini söylemesidir. Erkeğin tek beklentisi ise eğer bunları yapması gerekiyorsa kadının onu önceden haberdar etmesidir! Oysa, kadınlar bunu asla söylemezler. Erkek düşünmeli ve onların zihinlerinden geçeni anlamalıdır.

 

[Hatice-tül Kübra]

Anlaşılmayan Kadınlar, Anlayamayan Erkekler
Kadınların tek bir veri ile milyonlarca senaryo üretme becerisi ile erkelerin tek bir kelime ile sonuca odaklı düşünce yapıları çatıştığı anda, kadın anlaşılmadığından, erkekse rahat bırakılmadığından dert yanmaya mahkumdur. "Kişi kendinden bilir işi" misali, kadınlar erkeklerin kendileri gibi karmaşık düşünebilecekleri sanırlar. Tersi olarak da erkekler, kadınların eğer bir dertleri varsa bunu açık açık ortaya koymalarını beklerler. Bununla ilgili çok güzel bir örneği paylaşmak istiyorum sizlerle;
Kadın: Saçımı kestireyim mi?
Erkek: Olur.
Kadın: Ama kıyamıyorum.
Erkek: Öyleyse kestirme.
Kadın: Canım değişiklik istiyor...
Erkek: O halde kestir.
Kadın: Bana akıl vermeyi bırak, delilere verir gibi.
Erkek: Eğer nasıl hoşuma gittiğini bilmek istiyorsan, sana derim ki uzun saçlı. Bunu biliyorsun.
Kadın: Beni tanıdığında kısaydı.
Erkek: Ve sana tam olarak ne dediğimi hatırlıyorum: "Ne güzel olurdun uzun saçla"
Kadın: Ama herkes kesmemi söylüyor.
Erkek: Bu durumda kuaföre git ve bırak uyuyayım lütfen. Bunu senden Allah rızası için istiyorum.
Kadın: Peki nasıl kestireyim? Kat kat mı yoksa perçemli mi?
Erkek: Kat kat.
Kadın: Bana yakışacağını sanmıyorum, çünkü saçım çok düz.
Erkek: Bırak perçemli olsun öyleyse.
Kadın: Çok yorucu.
Erkek: Yorduğu zaman tekrar kestirirsin.
Kadın: O zaman asla uzatamam.
Erkek: Uzatmak istiyorsan kestirme güzelim.
Kadın: Bana güzelim deme!:a15:

 

[Hatice-tül Kübra]

Boşanma Avukatlarının İşleri Açıldı
Evlilik sonrası maskelerin çıkarılması, çiftlerin kendilerine odaklanması, anlayışın ve hoşgörünün tükenmesi, "artık o benim" mantığı ile ilişkiye yapılan yatırımın asgariye düşürülmesi, kadınların detaycı-süreç odaklı, erkeklerinse genelci-sonuç odaklı yapılarının çatışması bir araya gelince, ilk aşkla pişirilip sofraya konulan yemeğin tadı kaçmaya başlıyor. Artık o yemek bir zevk olmaktan çıkıp açlık gidermek için yenilen bir yemeğe dönüşüyor. İlginç olansa, çiftler bu yemeği yedikçe daha çok acıkıyorlar. Acıktıkça bu sefer birbirlerini yiyorlar. Ama açlık hiç tükenmiyor. Açlıklarını gidermek amacıyla yaptıkları her şey yemeğin tadını biraz daha bozuyor. Açlığın ve kavgaların iç içe geçtiği bir kısırdöngünün içine sıkışıp kalıyorlar.
Çözümse evliliğe başlamak kadar basit aslında. "Her an onu kaybedebilirim" duygusunu evlilikte bile taze tutmakta bitiyor her şey. Biriyle evlenmiş olmanız, onunla sonsuza dek birlikte olabileceğiniz anlamına gelmiyor. Evlilik oranlarının git gide azaldığı ve boşanma oranının %80'lere ulaştığı günümüzde, artık her an eşinizi kaybedebilirsiniz. Parmağına yüzüğü takmış olun ya da olmayın kaybetme riskiniz aynı. Siz bunu göz ardı edip, "nasılsa evlendik" mantığı ile hareket ederseniz, davranışlarınız bu riski daha da büyütüyor. Çocuk yapıp, evliliği garantileme stratejisi de artık işe yaramıyor. Dolayısıyla, her şey sizinle başlayıp sizinle bitiyor. Ya ilişkinizin başlarında aşkınıza yaptığınız yatırımı evlilik sonrasında da korursunuz ya da umutlarla yeşerttiğiniz bu tohumu kendi ellerinizle kurutursunuz. Karar sizin ama bu kararı verirken şunu mutlaka hatırlayın: Boşanma avukatları eskisine nazaran 4 kat daha fazla para kazanıyorlar! Neden acaba?