Düğüm düğüm olursunda bir söz keser düğümlerini. Haydi biraz geçmişe gidelim. Cennetten gelen atalarımızın genlerine...
Öyle güzel bir yerden geldilerki, dünya sürgün yeridir bize. Öyle bir tat aldılarki, dünyada binlerce meyveye katılmış bir tadı zevki bir yudum suyla içtiler cennet bahçesinde. Aşk mı ? Sevgi mi ? Dünyada gerçek aşk yoktur. Aşk cennet için varedilmiştir. Cennettedir gerçek sevginin sıcaklığı. Biz bu düyaya gönderildik. Cennete göre sürgündür bizim bu yolculuğumuz...
Affet Allah'ım biz cenneti bize sıkıntı ve darlık vereceğin dünyada arıyoruz. Affet Allah'ım bizler cenneti çok özledik. Ölümü özledim ben. Affet Allah'ım cenneti özleyerek, sonsuz cennetimden, fani dünyaya kandık.
Sahi ölüm size, bana ne kadar yaklaştı. Azrail'in nefesini kaç kez hissettik çok yakınımızda. Aslında o aldığımız nefes kadar yakın bize değilmi. Sahi Azrail geldiğinde bekliyordum seni cenneti çok özledim diyebilecekmiyiz. Yoksa daha zamanım olmalı. Daha gidemediğim tatil yerleri, tatmadığım lezzetler, görmediğim doyamadığım sevdiklerim mi var diyeceğiz.
Bizler cennetten gelmiş atalarımızın torunuyuz. Bizler cenneti özlüyoruz. Kimbilir belkide çoğumuzun kişiliğinde olan, aşkı aramak, maceracı olmak,mutlak sevgiyi aramak, yani neyse aradığımız, galiba biz onu cennette dha çok sevdik. Bizler bu yalancı dünyada onun peşinden koşar olduk. Sahi ruhun neyi arıyor senin. Özlediğin cennetteki bir meyveyimi, yoksa genlerini bozduğun ruhunla gideceğin cehennemimi.
Cenneti özlüyoruz. Ölümü özlediğimiz kadar, ve dünyada yaşamasını bildiğimiz kadar.
Hepimizin sonsuz hayatı inşallah özlediğimiz cennetimizde son bulur...
