K
İmam Cafer Sadık (r.a), ashabın ın bazılarıyla birlikte baş sağlığı için akrabalarından birinin evine gidiyorlardı. Yolda İmam Sadık (r.a)’ın ayakkabısının bağı koptu. Öyle ki ayakkabı ayağında durmuyordu. İmam ayakkabısını eline alıp, çıplak ayakla yola düştü.
Hazretin büyük sahabelerinden olan İbn-i Ebi Ya’fur hemen ayakkabısını ayağından çıkardı, ayakkabısının bağını çözüp, İmam ayakkabıyla kendisi de çıplak ayakla, gitsin diye, bağı İmam’a vermek için uzattı.
İmam öfkelenerek yüzünü Abdullah’tan çevirdi ve hiç bir sebeple onu kabul etmedi, ve buyurdu:
"Birinin başına bir zorluk gelirse, o kimsenin bütün zorluklara tahammül etmesi evladır, birinin başına gelen bir hadiseden dolayı, başkasının, onun sıkıntısına tahammül etmesinin bir manası yoktur."[1]
[1]- Bihar
"Doğruların Öyküsü" adlı hikaye kitabından
Hazretin büyük sahabelerinden olan İbn-i Ebi Ya’fur hemen ayakkabısını ayağından çıkardı, ayakkabısının bağını çözüp, İmam ayakkabıyla kendisi de çıplak ayakla, gitsin diye, bağı İmam’a vermek için uzattı.
İmam öfkelenerek yüzünü Abdullah’tan çevirdi ve hiç bir sebeple onu kabul etmedi, ve buyurdu:
"Birinin başına bir zorluk gelirse, o kimsenin bütün zorluklara tahammül etmesi evladır, birinin başına gelen bir hadiseden dolayı, başkasının, onun sıkıntısına tahammül etmesinin bir manası yoktur."[1]
[1]- Bihar
"Doğruların Öyküsü" adlı hikaye kitabından